Η πυρκαγιά του ’28 二八火厄 (Èrbā huǒ è)
嵩山少林，自跋陀开创，达摩传宗，历沧桑一千五百余年，其间香火数度盛衰，僧众屡次聚散。民国十七年（公元1928年），少林寺遭遇了建寺以来的又一大“劫数”因军阀樊钟秀占据少林寺为其司令部，冯玉祥部将石友三攻克樊钟秀，侵入了少林寺。见寺中僧人已提前撤离，石友三遂放火烧寺。寺中山门以内、方丈室前的天王殿、钟鼓二楼、大雄宝殿、法堂等十多座殿宇及佛教典籍、《少林寺志》木刻板和一些珍贵石刻尽为灰烬。石友三的纵火被称为“二八火厄”。
Το έτος 1928 στη διάρκεια της "Δημοκρατίας Κίνας", οι μοναχοί Σαολίν έζησαν και υπέφεραν ένα πρωτοφανή διωγμό. Αυτό το γεγονός αναφέρεται ως "Ο αφανισμός του ’28". Στην αρχή της περιόδου της "Δημοκρατία Κίνας 1911 - 1949" η εδαφική κατάσταση ήταν ρευστή. Πολέμαρχοι ήθελαν να σφετεριστούν τις εκτάσεις του μοναστηριού και ληστές έκαναν συχνά επιδρομές. Η μονή Σαολίν για να προλάβει την καταστροφή, εκπαίδευσε στρατιώτες, δημιουργώντας ένα προστατευτικό στρατό. Το στρατιωτικό σώμα των Σαολίν ανασυστάθηκε ύστερα από εκατοντάδες έτη, υπό την ηγεσία του αναπληρωτή ηγούμενου Χανγκ Λιν 恒林 (Héng lín 1865 - 1923). Οι μάχιμοι μοναχοί ήταν διάσημοι και πολλοί άνθρωποι επιθυμούσαν να επισκεφτούν το μοναστήρι, θέλοντας να αποκτήσουν τις πολύτιμες γνώσεις του στις πολεμικές τέχνες. Τότε οι μοναχοί δεν γνώριζαν ποιον να βοηθήσουν πραγματικά αφού σκοπός τους ήταν να μη φέρονται άσχημα και να μην προσβάλλουν απολύτως κανέναν.
Το έτος 1922 ο συνταγματάρχης του 4ου συντάγματος της επαρχίας Χο Ναν 河南 (Hé nán), ο Φαν Τσουνγκ Σιού 樊钟秀 (Fán zhōng xiù 1888 - 1930), ακολούθησε τον πολέμαρχο Ου Πέι Φου 吴佩孚 (Wú pèi fú 1874 - 1939) ο οποίος επισκέφτηκε το μοναστήρι Σαολίν και αντικρίζοντάς τον με προβλήματα θέλησε να τον επισκευάσει. Επειδή ήταν απασχολημένος με στρατιωτικά θέματα, δώρισε 400 γιουάν βοηθώντας τους μοναχούς να αγοράσουν αγαθά για την επιβίωσή τους. Για όλα αυτά οι μοναχοί ευχαρίστησαν το Φαν Τσουνγκ Σιού. Ο Φαν Τσουνγκ Σιού μαζί με τους περισσότερους ακόλουθούς του, διδάχθηκε πολεμικές τέχνες από το δάσκαλο Χανγκ Λιν και δέθηκε στενά με το μοναστήρι.
Το έτος 1923 απεβίωσε ο δάσκαλος Χανγκ Λιν και το φθινόπωρο του ίδιου έτους ο Μιάο Σινγκ 妙兴 (Miào xìng 1891 - 1927) ανέλαβε τη θέση του αναπληρωτή ηγούμενου και επικεφαλή του στρατού "Φύλακες του μοναστηριού Σαολίν". Αργότερα και όντας φιλικά προσκείμενος με τον Φαν Τσουνγκ Σιού, ο Μιάο Σινγκ οδήγησε τους "Φύλακες του μοναστηριού Σαολίν" να προσχωρήσουν στη στρατιωτική ομάδα του Ου Πέι Φου. Οι μάχιμοι μοναχοί διορίστηκαν από τον πολέμαρχο Ου Πέι Φου και για πρώτη φορά έγιναν νόμιμος στρατός.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο πρόεδρος και αρχιστράτηγος της "Δημοκρατίας Κίνας" ο Τζιάνγκ Τζιέ Σι 蒋介石 (Jiǎng jiè shí 1887 - 1975) ή αλλιώς γνωστός με το όνομα Τσιάνγκ Κάι Σεκ, εργαζόταν με σκοπό την επανένωση της Κίνας μέσω της δημιουργίας ενός ενιαίου τεράστιου στρατού Μπέι Φα 北伐 (Běi fá) "Βόρεια εκστρατεία 1926 - 1928", στην οποία έπρεπε να απαλλαγεί η ύπαιθρος από όλους τους πολέμαρχους.
Την άνοιξη του 1927 ο Μιάο Σινγκ οδήγησε χίλιους περίπου μοναχούς και πολίτες στην πόλη Τζενγκ Τζόου 郑州 (Zhèng zhōu) και αργότερα στην πόλη Ου Γιάνγκ 舞阳 (Wǔ yáng). Στις 7 Μαρτίου του ιδίου έτους πολέμησαν εναντίον του στρατού του Φανγκ Γιού Σιάνγκ 冯玉祥 (Féng yù xiáng 1882 - 1948) που υποστήριζε τότε την "Βόρεια εκστρατεία" του Τζιάνγκ Τζιέ Σι. Εκεί, ο Μιάο Σινγκ και οι περισσότεροι στρατιώτες σκοτώθηκαν. Η μάχη στην Ου Γιάνγκ αποτέλεσε και το τέλος της ιστορίας των μοναχών στρατιωτών, οι οποίοι λάμβαναν μέρος σε μάχες από τη δυναστεία Τανγκ 唐朝 (Táng cháo 618 - 907). Η σωρός του δασκάλου Μιάο Σινγκ μεταφέρθηκε από μαθητές του πίσω στο μοναστήρι Σαολίν και τον έθαψαν στο λόφο βορειοανατολικά από το μοναστήρι. Ήταν μόλις 36 ετών όταν έχασε τη ζωή του.
Παρότι ο Μιάο Σινγκ σκοτώθηκε στη μάχη, η εχθρότητα προς το μοναστήρι δε σταμάτησε. Το έτος 1928, ο πολέμαρχος Φανγκ Γιού Σιάνγκ όρισε χαμηλόβαθμο αξιωματούχο του τον πολέμαρχο Σι Γιόου Σαν 石友三 (Shí yǒu sān 1891 - 1940), με σκοπό να εκδιώξει το συνταγματάρχη Φαν Τσουνγκ Σιού. Τελικά ο στρατός του Φαν Τσουνγκ Σιού δέχτηκε ένα πολύ δυνατό πλήγμα. Στις 15 Μαρτίου, τα τέσσερα στρατιωτικά τμήματα του Φαν Τσουνγκ Σιού υποχώρησαν προς τα δυτικά του μοναστηριού Σαολίν και ο Σι Γιόου Σαν κινήθηκε εναντίον τους. Για να εκδικηθεί ο Σι Γιόου Σαν το μοναστήρι για τη βοήθεια που προσέφερε στο Φαν Τσουνγκ Σιού, βεβήλωσε και λήστεψε το μοναστήρι. Παρά τη νίκη του ο Σι Γιόου Σαν ήταν πολύ θυμωμένος με τους μοναχούς και αποφάσισε να εξαφανίσει το μοναστήρι. Εξόρυξε λιθάνθρακα από την Ντενγκ Φενγκ 登封 (Dēng fēng) και αντλώντας πετρέλαιο περιέλουσε κάθε ξύλινο σημείο του μοναστηριού. Κατόπιν έβαλε φωτιά. Το μοναστήρι έζησε μια καταστροφή μεγαλύτερη από όλες τις προηγούμενες στα χρόνια της ύπαρξής του.
Περισσότερα από 200 κτίρια κάηκαν, μεταξύ αυτών και η αίθουσα με τη βιβλιοθήκη του μοναστηριού με όλα τα ιερά κείμενα και χειρόγραφα, τα οποία είχαν συλλεχθεί από την αρχή της λειτουργίας του.
Πάνω από 100 μοναχοί έπεσαν στη μάχη, προσπαθώντας να προστατέψουν το μοναστήρι. Ο δάσκαλος Ντε Τσαν 德禅 (Dé chán 1907 - 1993), κατάφερε να διασώσει έγγραφα ιστορικής αξίας για το Βουδισμό και τις πολεμικές τέχνες Σαολίν και μαζί με κάποιους μοναχούς κρύφτηκε στα βουνά. Το έτος 1929 επέστρεψε πίσω στο μοναστήρι μαζί με τα έγγραφα που είχε κρατήσει σε μυστική τοποθεσία.
Με τη φωτιά το μοναστήρι Σαολίν καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Οι τοιχογραφίες που απεικονίζουν τους μοναχούς να μάχονται, διασώθηκαν από τη φωτιά για να περιγράψουν παλαιότερες ένδοξες εποχές. Κατά ειρωνικό τρόπο οι αρχαίες πέτρινες επιγραφές που προέβλεπαν ότι ο μοναστήρι θα υποστεί καταστροφή έμειναν άθικτες.
Δείτε εδώ: Η αναγέννηση του Σαολίν
