Κοντάρι στο ύψος του φρυδιού 齐眉棍 (Qí méi gùn)

據《少林棍譜》記載:齊眉棍是明代少林寺南院和尚超水大師所創編，原有四十八勢，傳到清代，經湛舉和尚及門徒寂袍等共同增編至主十二勢，流傳至今。

少林齊眉棍的技法特點是：連步攻進、窮追盡處,棍則以緞輪打刺.直進。轉身則以舞花護身，轉通後抖臂變横棍，左右點.打兼劈砸，遇阻疾施攔腰打,乘火候、再向下部速掃襲，亦可提膝施踹蹬,妙在虚實偷施掠，也傳飛梭向外上、狠戳身外犯之妖。此套路是根據永祥和尚師範動作而編寫。

Τα αρχαία χρόνια, οι μοναχοί Σαολίν εξασκούσαν διάφορα είδη κονταριών. Το κοντάρι Τσι Μέι, είναι ένα είδος κονταριού το οποίο είναι μοναδικό στο μοναστήρι Σαολίν. Στην αρχή τις ιστορίας της μονής, μαχαίρια και κοφτερά όπλα ήταν απαγορευμένα, εκτός από εκείνα που χρησιμοποιούνταν ως εργαλεία για κόψιμο καυσόξυλων και ως μαγειρικά σκεύη. Ωστόσο, επειδή τα μεγάλα Βουδιστικά μοναστήρια, περιείχαν μεγάλες σιταποθήκες, τρόφιμα και αντικείμενα θρησκευτικής αξίας, γινόντουσαν ελκυστικοί στόχοι για συμμορίες κλεφτών και εισβολέων και για αυτό τα κοντάρια χρησιμοποιούνταν για να προστατέψουν το μοναστήρι.

Σύμφωνα με παλαιότερες γενεές αυτά τα μη ανησυχητικά όπλα-κοντάρια, φυλαγόντουσαν στην είσοδο της πύλης του μοναστηριού. Αυτοί που μάθαιναν πολεμικές τέχνες για κάποιο χρόνο, διδασκόντουσαν να μάχονται πρώτα με το κοντάρι, έτσι ώστε να μπορούν να προστατέψουν το μοναστήρι.

Σύμφωνα με τα αρχεία κονταριού Σαολίν 少林棍譜 (shàolín gùn pǔ), το κοντάρι Τσι Μέι 齐眉棍 (Qí méi gùn) "Το κοντάρι στο ύψος του φρυδιού", δημιουργήθηκε από τον ιερέα Τσάο Σούι 超水 (chāo shuǐ) της νότιας μονής Σαολίν, κατά την διάρκεια της δυναστείας Μινγκ 明朝 (Míng cháo 1368 - 1644). Το κοντάρι Τσι Μέι διαμορφώθηκε και εξαπλώθηκε από τον ιερέα Τσαν Τζου 湛举 (Zhàn jǔ) της αρχικής μονής Σαολίν, κατά την διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ 清朝 (Qīng cháo 1644 - 1911).

Το σωστό ύψος του κονταριού Τσι Μέι, μετριέται με το ύψος του φρυδιού του χρήστη και για αυτό και αποκαλείται Τσι Μέι Κουίν "Κοντάρι στο ύψος του φρυδιού".

Οι μετακινήσεις της μορφής του κονταριού Τσι Μέι, είναι σαφείς και κομψές. Η μορφή αυτή χρησιμοποιείτε τόσο για άμυνα όσο και για επίθεση. Οι τεχνικές της είναι πολύ απλές μα οι επιθέσεις της είναι δύσκολο να προβλεφθούν.

Tweet